خدای من نه دور کعبه است:

نه در کلیسا

نه در معبد

خدای من همینجاست

کنار تمام دلواپسی هایم

بغض هایم

خنده هایم

خدای من

نمی ترساند مرا از اتش

اما:

می ترساند مرا از:

شکستن دلی

اشک اوردن به چشمی

ناحق کردن حقی

خدای من می بینید مرا

هرجا که باشم

می فهمد مرا باهر زبانی که سخن می گویم

خدای من حواسش در همه احوال به من هست،

خدای من مرا از هیچ نمی ترساند

جزبی فکرسخن گفتن و رنجاندن دلی

خدایمن،

خدای تمام مهربانی هاست.

ترجیح می دهم باکفش هایم درخیابان

راه بروم وبه خدا فکر کنم تااین که

درمسجد بنشینم وبه کفش هایم فکر کنم.